برهمكنش ميكوريز وزيكولار آرباسكولار با فلز سنگين نيكل و تأثير آن بر تنش اكسيداتيو در گياه جو

حضور فلزات سنگين باعث كاهش رشد گياهان و عملكرد آنها مي شود. فلزات سنگين همچنين موجب القاي تشكيل انواع فعال اكسيژن شده و از اين راه به سلول هاي گياهي آسيب مي رساند. يكي از استراتژي هاي اساسي گياهان براي مقابله با آسيب هاي ناشي از فلزات سنگين راه اندازي سيستم پاداكساينده هاست ، كه خود شامل آنتي اكسيدانهاي آنزيمي و غير آنزيمي است. يكي از مهمترين اين نوع آنزيم ها آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز است كه با تبديل آنيون سوپراكسيد به پراكسيد هيدروژن به بقاي گياه كمك مي كند. در ادامه آنزيم هاي پراكسيداز و كاتالاز با تبديل پراكسيدهيدروژن به آب آن را خنثي مي كند. همچنين يك راه ديگر گياه براي مقابله با فلزات سنگين همزيستي با قارچ ميكوريزي وزيكولار آرباسكولار است. در پژوهش حاضربذرهاي جو رقم ريحان در دو دسته ميكوريزي و غيرميكوريزي در چهار غلظت 400.200.100.0 ميكروگرم گرم سولفات نيكل آبدار بر گرم خاك در گلخانه كاشته شدند. پس از نمونه برداري از بخش هاي هوايي گياهان مشخص گرديد در تيمارهاي ميكوريزي فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان در مقايسه با گياهان غير ميكوريزي بيشتر است. همچنين مشخص گرديد در ريشه گياهان ميكوريزي تجمع فلز نيكل در مقايسه با ريشه گياهان غيرميكوريزي بيشتر است كه اين خود نشان دهنده ي نقش مهم قارچ ميكوريز وزيكولار آرباسكولار در ممانعت از انتقال فلزات سنگين و جلوگيري از آسيب به بخش هاي هوايي گياهان است.