انتخاب مناسب‌ترين تابع توزيع و روش تبخيرتعرق با استفاده از شاخص جديد بارش تبخيرتعرق استانداردشده (SPEI) در ايستگاه شيراز

ايران كشوري است كه از لحاظ اقليمي جز كشورهاي خشك و نيمه‌خشك جهان محسوب مي‌شود. شاخص جديد SPEIاز برازش توزيع سه پارامتري لوگ لجستيك بر مقاديراختلاف بارش (P) از تبخير تعرق پتانسيل (ET) درهر بازه زماني به دست مي‌آيد. دراين شاخص مقدار ETاز روش تورنت وايت (TH) محاسبه مي‌گردد كه مقدارET را كمتراز مقدار واقعي تخمين مي‌زند. دربرخي ازمناطق ممكن است توزيع لوگ لجستيك نتواند به‌عنوان مناسب‌ترين توزيع بر مقاديراختلاف بارش از ET برازش يابد. دراين تحقيق ارزيابي تأثير دو محدوديت فوق برشاخص SPEI،درايستگاه شيراز و طي دوره 34 ساله (از 1982 تا 2015 ميلادي) صورت گرفت. نخست مقادير SPEI براساس توزيع لوگ لجستيك وروش TH محاسبه شد (SPEI(TH)). سپس بااستفاده ازآزمون RMSE بهترين روشET در مقايسه با فائو پنمنمونتيث (PM) انتخاب و مجموع مقداراختلاف طبقات خشك‌سالي آن (SPEI(Select)) باSPEI(TH) بررسي گرديد. همچنين باانتخاب بهترين برازش توابع مختلف 3 پارامتري بر مقداراختلاف بارش از ET،مجموع اختلاف طبقات خشك‌سالي باSPEI(TH) وSPEI(Select) صورت پذيرفت ونشان داده شد كه بهترين SPEI(Select)* دراين ايستگاهSPEI(MK)* (SPEI باروش ET ماكينگو تابع توزيع لجستيك تعميم‌يافته) است.