ارزيابي قطره چكان ها و بررسي تاثير رينگ مروس بر گرفتگي

كمبود آب از مشكلات جدي دنياي امروز به حساب ميآيد. كشاورزي بهعنوان بزرگترين بخش مصرف-كننده آب، منابع آب را با چالش روبرو كرده است؛ لذا محققان همواره به دنبال روش آبياري با مصرف پايين بودهاند. آبياري قطرهاي يكي از روشهاي مدرن آبياري است كه بهدليل صرفه جويي در مصرف آب، به شدت مورد استقبال قرار گرفته است. اما اين روش معايبي نيز دارد كه مهمترين آن، گرفتگي قطرهچكانها ميباشد. تا كنون براي رفع اين مشكل روشهاي متعددي استفاده شده است. هدف اين پژوهش بررسي تاثير رينگ مروس بر گرفتگي قطرهچكانها ميباشد. بدين منظور آزمايشي با دو تيمار اصلي(آبياري) شامل چاه با رينگ مروس و چاه بدون رينگ مروس و شش تيمار فرعي (قطرهچكان) شامل قطرهچكانهاي كرونا، نتافيم، پايا، اكسيوس، پلي رود و ايريتك در سال 1394 در مزرعه پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري اجرا شد. بهطور كلي يافتهها نشان داد كه با گذر زمان گرفتگي قطرهچكانها بيشتر شده و ميزان آبدهي آنها كاهش مييابد. همچنين ميانگين آبدهي تيمار آبياري با آب چاه در شرايط استفاده از رينگ مروس و بدون رينگ مروس بهترتيب برابر 88/3 و 67/3 ليتر بر ساعت بوده كه اين نشانگر تاثيرگذاري رينگ مروس بر كاهش گرفتگي قطرهچكانها ميباشد.