نقش آب و پارامترهاي محيطي و ژنتيكي بر رشد، تراكم و توزيع ريشه و تأثير اين عوامل بر جذب آب توسط ريشه

شناخت سيستم ريشه و نحوه ي توزيع آن به صورت عمقي و شعاعي و نيز جذب آب توسط اين سيستم، منجر به تشخيص محل مناسب براي تخليه ي آب آبياري و در نهايت مديريت كشاورزي است. هدف از انجام اين تحقيق، مرور تأثير پارامترهاي مختلف محيطي و ژنتيكي بر چگونگي رشد و توزيع سيستم ريشه و جذب آب توسط اين سيستم مي باشد. پارامترهاي محيطي مختلف از قبيل بافت، ساختمان، رطوبت و تهويه ي خاك تأثير بسزايي بر روي ميزان رشد ريشه و نحوه ي توزيع آن در خاك دارند. به عنوان مثال رشد ريشه در خاك هاي شني نسبت به خاك هاي رسي بيشتر است و يا اينكه افزايش رطوبت و تهويه ي خاك موجب افزايش رشد ريشه مي گردد. از سوي ديگر پارامترهاي ژنتيكي نيز تأثير بسزايي در رشد و نحوه ي توزيع سيستم ريشه دارند. به عنوان مثال سن ريشه، ژنوتيپ و يا رقابت گياهان مختلف براي جذب آب از جمله مواردي است كه مي توان به آنها اشاره كرد. بر اساس تحقيقات انجام گرفته در اين زمينه، 60 درصد رشد ريشه تا عمق 20 سانتيمتري است كه بيشترين مقادير جذب آب نيز از همين لايه ها صورت مي گيرد. همچنين كمترين مقادير تراكم طولي ريشه در عمق 50 سانتيمتري مشاهده گرديد. در تحقيق مشابه ديگري در اين رابطه، مشاهده شد كه به طور متوسط 94 درصد كل ريشه در عمقي كمتر از 60 سانتيمتر و 85 درصد در عمقي كمتر از 30 سانتيمتر وجود داشت.