ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر دما و تبخير از مخازن آزاد در اصفهان

پيش¬بيني مقدار تغييرات دما و تابش خورشيدي و به تبع آن مقدار تبخير براي مديريت كارآمد مخازن و منابع آب به ويژه در كشور¬هايي كه با كمبود آب مواجه هستند امري ضروري مي¬باشد. در اين تحقيق به منظور بررسي اثرات محتمل تغيير اقليم بر تبخير از سطح آزاد آب در ايستگاه اصفهان، پارامتر¬هاي اقليمي دما و تابش خورشيدي از ميانگين خروجي¬هاي پنج مدل GCM (CSIROMk3، ECHO-G، GFDLCM2.1، HADCM3 و INMCM3.0) تحت سناريوي A2 حاصل شدند. متغير¬هاي دما و تابش خورشيدي براي دوره زماني 2049-2020 با روش ريز مقياس¬نمايي آماري و با نرم افزار LARS-WG براي سه الگوي اقليمي (ايده¬آل، ميانه و بحراني) شبيه¬سازي شدند و سپس تبخير از سطح آزاد آب با استفاده از داده-هاي شبيه سازي شده توسط فرمول استفان استوارت محاسبه گرديد و مقادير حاصله با مقادير دوره 2000-1971 مقايسه شد. نتايج نشان داد كه دماي سالانه بين 98/0 تا 58/1 درجه سانتي گراد افزايش خواهد يافت. ميزان افزايش سالانه تابش خورشيدي نيز بين 69/2 تا 23/7 درصد خواهد بود. اين افزايش مقادير دما و تابش خورشيدي مي¬تواند تأثير معني¬داري در ميزان تغييرات تبخير از سطح آزاد آب داشته باشد. تغييرات تبخير برآوردي سالانه از روش استفان استوارت بين 36/0 تا 76/0 ميليمتر در روز خواهد بود.