مقايسه چهار روش تخمين تبخير و تعرق گياه مرجع نسبت به روش فائو پنمن- مانتيث در دشت اردبيل

تبخير و تعرق مرجع يك پديده چند متغيره و پيچيده است كه به عوامل متعدد اقليمي بستگي دارد و دقيقترين روش براي برآورد آن، لايسيمتر است اما ستفاده از لايسيمتر، مستلزم وقت و هزينه زيادي است، از اينرو تخمين تبخير و تعرق با استفاده از پارامترهاي هواشناسي و به كار بردن مدلهاي تجربي انجام مي¬گيرد. كاربرد اين مدلها براي هر منطقه، نياز به بررسي دارد. دراين تحقيق ابتدا ET0 با استفاده از معادلات فائو پنمن- مانتيث، ترك، هارگريوز، تيلور، بلاني كريدل در نرم افزار REF-ET بر اساس داده هاي هواشناسي 10 ساله ايستگاه سينوپتيك اردبيل محاسبه گرديد. در مرحله بعد نتايج حاصل مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه معادله هارگريوزبا كمترين RMSE، NRMSE، MAEبه ترتيب برابر با0.499، 0.098، 0.38از دقت بيشتري نسبت به ساير معادلات فوق در تخمين تبخير و تعرق گياه مرجع برخوردار بوده و مي تواند در اين دشت جايگزين مناسبي براي روش فائو پنمن- مانتيث باشد، و معادله ترك با بيشترين RMSE، NRMSE، MAE به ترتيب برابر با 0.707، 0.139، 0.693 از دقت كمتري در تخمين تبخير و تعرق گياه مرجع برخوردار است. از لحاظ رتبه بنديمعادله بلاني كريدل در رتبه دوم، معادله تيلور در رتبه سوم قرار گرفت.