ملاحظات دفاعي - امنيتي در آمايش سرزميني جنوب شرق ايران با تاكيد بر تهديدات نظامي

رعایت ملاحظات دفاعی و امنیتی در طرح های آمایش سرزمین یكی از ضروریات توسعه كشورها و مناطق جغرافیایی مهم و حساسی است كه غفلت از آن خسارت های جبران ناپذیری در برخواهد داشت. در طرح های مختلف آمایشی ایران، بیشتر دیدگاه ها بر امر توسعه تأكید داشته و به ملاحظات دفاعی - امنیتی جهت دفاع سرزمینی و حفاظت از مراكز جمعیتی، اماكن نظامی و نقاط استراتژیك و حیاتی و نیز آمایش دفاعی مناطق مختلف جغرافیایی و خصوصاً نواحی مرزی، توجه كافی نشده است. یكی از مناطق مهم مرزی ایران، جنوب شرق كشور است كه دارای موقعیت جغرافیایی و فضای سرزمینی خاصی بوده و تفاوت های زیادی با سایر مناطق دارد. به همین جهت در طرح های آمایش استان های مرزی، باید استراتژهای ویژه دفاعی - امنیتی مناسب با این شرایط تنظیم و تدوین گردد. جنوب شرق كشور به دلیل شرایط ژئوپولیتیكی و ژئواستراتژیكی خاص خودش و نیز تفاوت های سیاسی- فضایی كه با سایر استان های داخل كشور دارد، لازم است در طرح های آمایش سرزمین به این ملاحظات این منطقه، نگاه و توجه كافی مبذول گردد. لیكن با توجه به چنین جایگاهی، اهداف این پژوهشی، بررسی و واكاوی مشكلات مربوط به آمایش سرزمین در جنوب شرق ایران با نگاه دفاعی و امنیتی در راستای تقلیل تهدیدهای نظامی و امنیتی احتمالی در آینده است. از این رو، مقاله حاضر با شیوه توصیفی - تحلیلی، به دنبال پاسخگویی به این سؤال است كه چه ملاحظاتی باید در آمایش سرزمین جنوب شرق ایران از جنبه دفاعی و امنیتی در بعد داخلی و خارجی در نظر گرفته شود تا زمینه را برای كاهش تهدیدات نظامی منطقه مزبور فراهم كند. طبق یافته های تحقیق: توسعه نیافتگی و در حاشیه ای بودن و دوری منطقه از بدنه اصلی كشور و همچنین بسترهای ارتباطی ضعیف و نیز پایین بودن تراكم جمعیتی شهرستان های مرزی و در نتیجه استقرار نه چندان مطلوب اماكن نظامی و استراتژیك، از مهم ترین مسائل در آمایش دفاعی و امنیتی جنوب شرق كشور هستند.