از شهرگردي هنري تا پايداري اجتماعي شهري

عرصه¬هاي عمومي شهر به عنوان بستري براي تعاملات اجتماعي شهروندان، نقش مهمي در ميزان ارتباطات ميان استفاده كنندگان از فضاي شهر دارند. كيفيت فضايي و محيطي اين عرصه¬ها و استطاعت آن‏ها در پذيرش و ارائه¬ي هنر شهري، به مثابه¬ي يك رسانه و زمينه¬ي ارتباطي، مي¬تواند در ارتقاء سطح مناسبات اجتماعي شهري تأثير بسزايي داشته باشد. در اين راستا شهر و فضاي شهري به منزله¬ي يك مديوم هنري، با ايجاد زمينه¬اي براي شكل گيري خاطرات جمعي، مفهوم متكثر فضاي شهري در ذهن شهروندان را با مكان شهري واحدي در عالم واقعيت پيوند مي¬دهد. اين وحدت آفريني ميان فضاي ذهني شهروندان از طريق غنا بخشي به مفهوم مكان شهري موجب افزايش حس تعلق به مكان گشته، كه به نوبه¬ي خود تقويت هم¬پيوندي ساختار و بافت اجتماعي شهر را در پي خواهد داشت. بر پايه¬ي اين چارچوب نظري، پژوهش حاضر در پي آنست تا با روش مطالعه¬ي موردي به تبيين نقش هنر شهري و شهرگردي هنري در هويت بخشي و معنادهي به شهر و حيات شهري شهروندان بپردازد. بدين منظور تأثير گزينش شهر هلسينكي، پايتخت كشور فنلاند، به عنوان پايتخت طراحي دنيا در سال ۲۰۱۲ ميلادي و متعاقباً افزايش شهرگردي هنري و ارائه¬ي هنر شهري، بر سر زندگي اين شهر و افزايش حس تعلق شهروندان آن به مكان‏هاي شهري مورد بررسي قرار مي¬گيرد. يافته¬هاي اين مطالعه نشان مي¬دهد كه هنر شهري و شهرگردي هنري موجب ارتقاء سطح ارتباطات و تعاملات اجتماعي شهروندان هلسينكي گشته و تأثير قابل ملاحظه¬اي بر پايداري اجتماعي به عنوان يكي از مولفه¬هاي سه¬گانه¬ي توسعه¬ي شهري پايدار داشته است.