رشد نقدينگي بهينه در برنامه ششم توسعه

Optimal liquidity growth in the sixth development plan

از آنجا كه فرايند توسعه اقتصادي در ايران متكي بر برنامه هاي پنج ساله است و اجراي اين برنامه ها نيازمند منابع مالي و گسترش نقدينگي براي دستيابي به اهداف برنامه ها ميباشد، لذا تعيين مسير مطلوب نقدينگي براساس اهداف برنامه ميتواند سياست گذاران را در نيل به اهداف اقتصادي ياري كند. بر اين اساس هدف اصلي مقاله حاضر تعيين مسير بهينه نقدينگي در طي سال هاي برنامه ششم توسعه ميباشد. براي اين منظور، ابتدا يك تابع زيان براي بانك مركزي در نظر گرفته شده كه شامل انحراف نرخ ارز از مقدار هدف گذاري شده، انحراف تورم از مقدار هدف گذاري شده و شكاف توليد ميباشد. همچنين نقدينگي به عنوان ابزار سياست پولي در نظر گرفته شده است. نتايج نشان ميدهد براساس اهداف در نظر گرفته شده دربرنامه ششم توسعه و نيز ساختار اقتصادي كشور ، رشد نقدينگي در طي سال هاي برنامه ششم توسعه بايد به طور متوسط حدود ۲۴ درصد باشد كه حدود ۷ درصد بيشتر از متوسط رشد نقدينگي در نظر گرفته شده در برنامه ششم توسعه ميباشد.

Since the process of economic development in Iran is based on five-year plans, implementation of these programs requires funding and liquidity development to achieve program goals. Therefore, determining the desired path of liquidity based on the goals of the program can help policy makers to achieve their economic goals. Therefore, the main goal of this paper is to determine the optimal liquidity path during the years of sixth development plan. For this purpose, a loss function for the central bank is defined, firstly, which involves the deviation of the exchange rate from the target value, the deviation of inflation from the target value and the production gap. Liquidity is also considered as a monetary policy tool. The results show that, based on the goals set in the sixth development plan and the economic structure of the country, liquidity growth over the years of the sixth development plan should be approximately 24%, which is about 7% higher than the average liquidity growth targeted in the sixth Development plan.