كاربرد تحليل تصميم گيري چند معياره در محاسبه درجه ريسك گريزي نسبي كشاورزان، مطالعه موردي: منطقه گهرباران ساري

Determining the Degree of Relative Risk Aversion Using Multi-Criteria Decision-Making Analysis: A Case Study of Farmers in Goharbaran region of Sari

از آنجايي كه توجه به ريسك و ابعاد آن در تحليل هاي مربوط به اقتصاد كشاورزي باعث مي شود برنامه ريزان با آگاهي مناسب و كامل تر از روحيه كشاورزان در رويارويي با مخاطرات احتمالي، سياست ها و برنامه هاي مناسبي را براي دستيابي به هدف هاي توسعه كشاورزي گزينش و اجرا كنند، در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحليل تصميم گيري چند معياره درجه ريسك گريزي نسبي كشاورزان در گهرباران ساري تعيين گرديد و عوامل مؤثر بر آن مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات مورد نياز مطالعه از طريق مصاحبه حضوري با 250 كشاورز در سال 1393 جمع آوري گرديد. براساس نتايج به دست آمده، اكثر كشاورزان در طبقه ريسك گريزي زياد جاي مي-گيرند. همچنين از ميان خصوصيات اقتصادي- اجتماعي كشاورزان نظير سن، تحصيلات، مساحت زمين، تعداد اعضاي خانواده، درآمد زراعي، سهم فعاليت زراعي از كل درآمد، مالكيت زمين، وام و تجربه كشاورزي، متغيرهاي درآمد زراعي و سهم فعاليت زراعي از كل درآمد رابطه مثبت و متغير وام رابطه منفي با درجه ريسك-گريزي نسبي كشاورزان داشته اند. با توجه به اينكه اكثر كشاورزان نماينده، درجه ريسك گريزي بالايي داشتند، راهكارهايي همچون گسترش تعاوني ها، گسترش اعتبارات، قيمت تضميني، بيمه و توسعه بازارهاي آتي از جانب سياست گذاران پيشنهاد مي شود.