مفهوم شناسي هويت و ماهيت هنر در تمدن اسلامي

هنر اسلامي علي رغم گذشت زمان و در طول گذر تاريخي داراي هويت يكسان، كه همانا توجه به ذات اقدس باري تعالي بوده، و هنرمند مسلمان نيز با اين هدف و با توجه قلبي و خلوص نيت، هميشه و در هر كجا كه توانسته بود، بوسيله خلق آثار ماندگار هنري، در تمامي رشته هاي مربوط به هنر اسلامي، متذكر خداوند منّان گرديده و در آفرينش آثار هنري خود به اين هدف تعالي خود دست يافته بود. اين اعتقاد به وحدانيّت خداوند در تمامي گستره هنر اسلامي و در عرصه هنر اسلامي به وقوع پيوسته، به طوري كه تمامي آثار هنري فوق داراي يك وجه مشترك و هويت مخصوص به خود بوده كه در اديان ديگر اين وجه مشترك ديده نمي شود. از طرفي، اعتقاد به دين باوري اسلامي در اوايل شكل گيري اسلام، و بيان حرفي نو بوسيله ديني نوظهور، نيازمند ابزارهاي مختلفي براي اين انتقال بود كه هنر و آن هم در يك چهارچوب ديني و با اعتقادات اسلامي كه بطور اَخص هنر اسلامي ناميده مي شد، باعث گرديد تا هنر اسلامي آرام آرام و با تاثير از فرهنگهاي پيشين در ابتداي امر ظهور و به مرور با جذب و گزينش اين هنرها به يك زبان و بيان مخصوص به خود دست يافته و در نتيجه شكل مناسبي را به خود بگيرد و براي خود هويت پيدا كند. همچنين هنر اسلامي ضمن حفظ هويت خود، تحولات بوجود آمده در آن را در جهت تكامل و رشد خود، كه همانا «بسوي خداست» است، هدايت نموده است. اين مقاله سعي بر آن دارد تا با تبيين ويژگي هاي خاص هنر اسلامي از منظر هنرمندان و نظريه پردازان هنر اسلامي، به بررسي مفهوم هويت از طريق هنر اسلامي بپردازد. روش پژوهش در اين مقاله به صورت توصيفي – تحليلي مي باشد.