رابطه خودكارآمدي با انگيزش تحصيلي و سازگاري اجتماعي در دانش آموزان سال سوم دوره متوسط اول درشهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه خودكارآمدي با ميزان انگيزش تحصيلي وسازگاري اجتماعي در دانش آموزان انجام شد. اين پژوهش همبستگي روي 360 نفر از دانش آموزان اصفهان كه در سال سوم دوره ي متوسطه ي اول مشغول تحصيل بودند و با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شده بودند انجام شد. ابزار مورد استفاده دراين پژوهش پرسشنامه خودكارآمدي شرر(1982)، پرسشنامه سازگاري اجتماعي اسپنس(2002)، پرسشنامه انگيزش تحصيلي والراند(1992 (بود. داده ها با استفاده از آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها نشان داد بين خودكارآمدي با انگيزش تحصيلي و سازگاري اجتماعي رابطه معنادار وجود دارد (p 0/01). بنابراين دانش آموزاني كه از خودكارآمدي بيشتري برخوردارند،انگيزش تحصيلي بيشتر وسازگاري اجتماعي بالاتري دارند.اين نتايج تلويحات مهمي در زمينه ي آموزش دانش آموزان دارد.