مقايسه خاصيت آنتي‌اكسيداني عصاره اتانولي و متانولي پوست سبز گردو به روش ماكروويو

دستيابي به آنتي‌اكسيدان‌هاي موثر و بي ضرر دغدغه بسياري از فعالان و پژوهشگران صنعت غذا مي باشد. امروزه پژوهشگران به دنبال جايگزين كردن آنتي اكسيدانهاي طبيعي به جاي آنتي اكسيدانهاي سنتزي مي باشند. ضايعات پوست سبز گردو سرشار از تركيبات آنتي‌اكسيداني، فنولي، امولسيون قند و اسيدهاي آلي مانند اسيد سيتريك، اسيد ماليك، فسفاتها و اگزالات كلسيم مي باشد. در اين مطالعه عصاره اتانولي و متانولي پوست سبز گردو به روش ماكروويو مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. جهت عصاره گيري، از توان هاي مختلف ماكروويو (90، 450 و 900 وات) غلظت هاي مختلف اتانول و متانول (0، 50 و 100 درصد) در زمانهاي متفاوت (1، 8 و 15 دقيقه) استفاده گرديد. به منظور ارزيابي و تعيين عصاره بهينه، ميزان كل تركيبات فنولي (روش فولين-سيوكالتو) و فعاليت آنتي اكسيداني (بهروش به-دام‌اندازي راديكال DPPH) اندازه گيري شد. بيشترين ميزان تركيبات فنلي براي عصاره اتانولي و متانولي به ترتيب 64/532 و 5/520 (برحسب ميلي گرم اسيد گاليك در 100 گرم پوست سبز گردو) و DPPH به ترتيب 78/411 و 5/302 ميلي گرم بر ميلي ليتر عصاره به دست آمد. آناليز داده ها نشان داد كه ميزان كل تركيبات فنولي و DPPH با افزايش زمان استخراج عصاره ها با شيب ملايمي افزايش مي يابد و با افزايش غلظت حلال و توان ماكروويو كاهش مي يابد. عصاره هاي مطلوب از نظر بيشينه بودن ميزان DPPH و ميزان كل تركيبات فنولي ، در مدت زمان بيشتر، حد واسط غلظت حلال و توان ماكروويو به دست مي آيند و با توجه به اينكه ميزان كل تركيبات فنولي و DPPH براي عصاره اتانولي بيشتر مي باشد، استفاده از حلال اتانول در استخراج عصاره پوست سبز گردو به منظور بهينه كردن عصاره استخراجي به روش ماكروويو پيشنهاد مي گردد.