مقايسه ي اثر عصاره برگ ازگيل وحشي و آنتي بيوتيك جنتامايسين بر سويه هاي سودوموناس آئروژنوزا و سالمونلا اينتريكا در محيط كشت

جنتامايسين از جمله آنتي بيوتيك هاي آمينوگليكوزيدي است، كه در درمان عفونت ها، بخصوص عليه باكتري هاي گرم منفي ،هم در انسان و هم در دام مورد استفاده قرار مي گيرد. نظر به پيامدهاي نامطلوب بقاياي اين دارو ( از جمله مقاومت آنتي بيوتيكي )، بايد جايگزيني مناسب براي اين آنتي بيوتيك لحاظ گردد. در اين پژوهش، اثر ضدباكتريايي برگ گياه ازگيل وحشي منطقه مازندران ( Mespiluse Germnica) در مقايسه با جنتامايسين، بر دو سويه ي باكتريايي بيماري زا در دام مورد بررسي قرار گرفت. گياه مورد نظر به روش ماسراسيون با حلال متانول عصاره گيري شد. با استفاده از روش ديسك ديفيوژن، حساسيت باكتري ها نسبت به عصاره گياه، در غلظت هاي 100 ، 50 ، 25، 5 /12 ، و 5/ 6 ميلي گرم بر ميلي ليتر و ديسك حاوي حلال DMSO و سرم فيزيولوژي ( شاهد مثبت )، و جنتامايسين ( شاهد منفي) وپس از گرمخانه گذاري (24 ساعت در دماي 37 سانتي گراد) از طريق اندازه گيري هاله ي عدم رشد اندازه گيري شد. حداكثر هاله ايجاد شده اطراف ديسك با غلظت 100 ميلي گرم بر ميلي ليتر به ترتيب 75/ 13 ميلي متر براي سودوموناس آئروژنوزا و 25/ 16براي سالمونلا اينتريكا بود و حد اقل هاله ايجاد شده براي سودوموناس در غلظت 25 ميلي گرم در ميلي ليتر (10 ميلي ليتر) و براي سالمونلا 5/ 12 ميلي گرم بر ميلي ليتر (25/ 9) مشاهده شد. اين مقادير هر چند در مقايسه با جنتامايسين ( 75 /27 ميلي متر) كمتر بود اما موثر بودند.