بررسي سامانه هاي استاندارد سازي ايمني مواد غذايي ، شرايط انتخاب و اجراي آنها

با توجه به افزايش تقاضاي غذا ، مساله امنيت و سلامت غذايي از سوي توليد كنندگان و نيز دستگاههاي ناظر بيشتر اهميت يافته است. در اين بين برنامه ريزان حوزه سلامت ، از سالها قبل با تدوين شرايط و الزامات از مزرعه تا سفره در قالب GMP و HACCP و ISO22000 و IFS و BRC استاندارد هايي تدوين و از سوي توليد كنندگان به اجرا گذاشته شده است. نكته مهم در اين بين اينست كه به دلايل متعدد منجمله عدم آگاهي توليد كنندگان و كارخانجات با اين استاندارد ها،رشد شركتهاي صادر كننده گواهينامه ، عدم آشنايي مصرف كنندگان با استاندارد ها و نحوه كاربرد انها سبب شده نشانهاي استاندارد هاي ملي و بين المللي بر روي محصولات نتوانند انتظارات را بر اورده سازند. در اين مقاله سعي شده تا با تعريف هريك از استاندارد هاي بين المللي به موارد كاربرد وتفاوتهاي آنها بپردازد. در اين بين GMP به عنوان اساس كليه استاندارد هاي ايمني مواد غذايي مطرح ميشود كه اجراي آن در كارخانجات توليد مواد غذايي ضمن ايجاد نظم ، موجب كمترين بروز خطر براي مواد غذايي ميشود. استاندارد هاي اروپايي و انگليسي در حوزه مواد غذايي با تاكيد بر حفظ ايمني مواد غذايي در مراكز پخش و خرده فروشي ها مي تواند به عنوان مكمل سامانه Iso22000 به عنوان يك استاندارد ايمني مواد غذايي با اهداف تجاري در كارخانجات مواد غذايي استفاده شود. سيستم رتبه بندي IFS بصورت سخت گيرانه بهتر از سامانه BRC و داراي 8 طبقه بندي است كه منافع مصرف كنندگان را براي توليدات خانگي ، محصولات غذايي و بهداشتي حتي بعد از مرحله توليد ، در مراحل توزيع و پخش محصول تا خرده فروشي پوشش مي دهد. با توجه به شرايط كشورمان و گسترش فعاليتهايي همچون مشاغل خانگي و يا توسعه بازار هاي بومي و سنتي به منظور اطمينان بخشي به مصرف كنندگان در خصوص سلامت و امنيت غذايي محصولات و از سويي حضور در بازار هاي جهاني بالاخص اروپا لازم است در وهله نخست آموزشهاي كافي در زمينه آموزش توليد كنندگان و مصرف كنندگان نسبت به استانداردهاي ايمني مواد غذايي صورت گيرد .