ديوكسين ها؛ نسل جديد آلاينده هاي شيميايي مواد غذايي

بيفنيل هاي پلي كلرينه (PCBs) موادي آلي هستند كه تحت عنوان آلاينده هاي پايدار (Persistent Organic Pollutants ) دسته بندي مي شوند. ديوكسين ها ( Polychlorinated Dibenzodioxins ) يكي از مهمترين تركيبات اين دسته از مواد آلي هستند كه به هيچ عنوان تعمدا در مقياس صنعتي توليد نمي شوند و به شكل ناخواسته در اثر فعل و انفعالات شيميايي تركيبات داراي كلر، به عنوان مثال در حين توليد تركيبات ارگانوكلره تشكيل شده و وارد محيط زيست و چرخه هاي غذايي مي شوند. از جمله ي منابع ديگر توليد ديوكسين ها، صنايع ذوب فلزات و صنايع توليد كاغذ مي باشند. از مهمترين منابع ورود ديوكسين ها و تركيبات شبه ديوكسيني به بدن انسان، منابع غذايي با منشا دامي مي باشند. انتقال ديوكسين ها از طريق مواد غذايي با منشا دامي در مواد غذايي گوناگوني مشاهده شده است كه از جمله مي توان به گوشت گاو، بره، مرغ، گوزن، شير و تخم مرغ اشاره نمود. همجواري و نزديكي به مراكز و صنايعي كه ديوكسين ها توليد مي گردند يكي از عوامل ورود آنها به چرخه هاي غذايي است. در بين جوامع انساني نيز گروه هاي سني مختلفي در معرض مقادير گوناگوني از اين تركيبات قرار دارند. اثرات سمي ديوكسين ها داراي طيف بسيار گسترده اي مي باشد. از جمله ي عوارض ديوكسين ها، سرطان زايي، مشكلات پوستي و سميت كبدي را مي توان نام برد. با توجه به اثرات بسيار زيانبار اين تركيبات، نياز مي باشد تا وجود و عدم وجود و همچنين مقدار اين تركيبات در مواد غذايي مختلف مورد سنجش قرار گيرد. براي سنجش و پالايش وجود ديوكسين ها در مواد غذايي، روش هايي گوناگوني وجود دارد كه در بين اين روش ها، كروماتوگرافي داراي دقت بالايي مي باشد.