ارزيابي قابليت اطمينان سيستم كنترل فوران¬گير زير آب با لحاظ پوشش نامناسب عيب به كمك مدل ماركوف

در سال‌هاي اخير وقوع عيب در سكوهاي نفتي و واحدهاي حفاري خسارات جبران‌ناپذير مالي و زيست محيطي به همراه داشته است. در اين ميان عملكرد سيستم كنترل فوران‌گيرِ زيرِ آب به عنوان يكي از نقاط بحراني در واحد‌ حفاري سكوهاي نفتي از اهميت ويژه‌اي برخوردار بوده و لذا كنترل و پايش قابليت اطمينان اين سيستم ضروري است. اين موضوع سبب شده است كه محققان بسياري به ارزيابي قابليت اطمينان سيستم كنترل فوران‌گير زيرِ آب بپردازند. علي‌رغم تحقيقات گوناگون انجام شده بر روي اين سيستم تا كنون پوشش نامناسب عيب‌ مورد بررسي قرار نگرفته است. اين مقاله ضمن معرفي يك ساختار پيشنهادي با قابليت پيكره‌بندي مجدد و حمايت رزرو سرد براي اين سيستم به كمك مدل ماركوف به ارزيابي قابليت اطمينان سيستم با لحاظ پوشش نامناسب عيب پرداخته و نتايج بدست آمده را با تحقيقات موجود مقايسه مي‌كند. علاوه بر اين، به كمك محاسبه پارامتر ميانگين تا زمان ميان خرابي سيستم به طراحان و بهره‌برداران اين سيستم‌ها امكان برنامه‌ريزي نگهداري و تعميرات پيشگيرانه داده مي‌شود. همچنين براساس مدل‌هاي ارائه شده امكان مصالحه‌اي ميان قابليت اطمينان سيستم كنترل، هزينه و پيچيدگي ميسر مي‌گردد.