تغيير فرم نوك پره پروانه به منظور افزايش بازدهي سيستم رانش

ميزان مصرف سوخت شناورهاي دريايي همواره يكي از مهم‌ترين نگراني¬هاي شركت¬هاي حمل و نقلي بوده است. با افزايش روزافزون قيمت سوخت شناورها، تلاش اين شركت¬ها بر اين بوده كه با به كارگيري ابزاري به كاهش اين ميزان، بپردازند. در عصر حاضر، راهكارهاي بسياري در راستاي كاهش مصرف سوخت، ارائه شده است. اين راهكارها شامل نصب ملحقاتي بر شناور يا اعمال تغييرات در طراحي سيستم رانش آن است. يكي از اين راهكارها افزايش بازدهي پروانه بوده كه با تغييراتي در طراحي آن، امكان¬پذير است. در اين مقاله راهكاري نوين به منظور افزايش بازدهي پروانه ارائه خواهد شد. با در نظر گرفتن مدل مشخصي از پروانه، ريك شعاعي به سمت فشار و مكش در شعاع¬هاي انتهايي پره و با زواياي مختلف، در نوك پره پروانه، اعمال خواهد شد و با مدل¬سازي آن، تغييرات عملكردي پروانه به روش عددي تحليل شده و در نهايت تغييرات بازدهي آن، تغييرات توزيع فشار، توزيع سرعت و نمودارهاي عملكردي آن در مقايسه با پروانه بدون ريك در نوك پره، ارائه خواهد شد.