نقش الگوريتم ژنتيك جهت طراحي بهينه شناورهاي سطحي

امروزه طراحي بهينه شناور كه مبتني بر نياز هاي مشتري باشد از اهميت بسزايي برخودار است وليكن طراحان در حين طراحي نياز دارند كه برخي معيارهاي مورد نظر را بهينه سازي كنند تا جواب هاي امكان پذير را بيابند.كه اين معيار هاي بهينه سازي صرفنظر از روش انجام آن در بهينه سازي طراحي شناور عبارتند از: هزينه كمتر، ريسك پايين تر و كارايي بالاتر. اما مشكلي وجود دارد و آن اينكه تعداد پارامترها و محدوديت هاي طراحي زياد است و يافتن جواب بهينه مشكل و گاهي لاينحل كه يكي از روش هاي حل مسائل بهينه سازي و يافتن جوابهاي ممكن، الگوريتم ژنتيك است كه بر اساس الهامي از علم ژنتيك و نظرية تكامل داروين است و بر اساس بقاي برترين‏ها يا انتخاب طبيعي استوار است. يك كاربرد متداول الگوريتم ژنتيك، استفاده از آن به عنوان تابع بهينه‏كننده است. الگوريتم ژنتيك ابزار سودمندي در بازشناسي الگو، انتخاب ويژگي، درك تصوير و يادگيري ماشيني است. در الگوريتم‏ ژنتيك، نحوه تكامل ژنتيكي موجودات زنده شبيه‏سازي مي‏شود. در اين مقاله در صدد هستيم كه نحوه كد بهره برداري لازم جهت طراحي مفهومي شناور سطحي به منظور دستيابي به جواب بهينه، با استفاده از روش بهنيه سازي الگوريتم ژنتيك را تشريح كنيم.