مطالعه و بررسي سدهاي رسوبي نزديك ساحل در سواحل استان مازندران

سدهاي رسوبي از مهمترين عارضه هاي ناشي از عملكرد موج و جريان به شمار مي‌روند كه از اهميت فوق‌العاده‌اي جهت مطالعه الگوي مورفوديناميكي حاكم بر منطقه و تكميل مطالعات الگوي جريان و انتقال رسوب برخوردارند. در اين تحقيق جهت شناخت هر چه بيشتر الگوي تغييرات نيمرخ ساحل در سواحل استان مازندران به مطالعه‌ي سدهاي رسوبي در سواحل اين استان با استفاده از روش شرت و آگاارد پرداخته شده است. به اين منظور، در مرحله‌ي نخست، هشت ايستگاه در سراسر خط ساحلي استان مازندران انتخاب شد. سپس با در نظر گرفتن تئوري ايجاد سدهاي رسوبي توسط امواج لبه‌اي نوع و تعداد سدهاي رسوبي نزديك ساحل در هر ايستگاه از طريق محاسبه پارامتر *B تخمين زده شد و در مرحله بعدي نتايج با تصاوير ماهواره‌اي منطقه مورد مقايسه قرار گرفت و تطابق خوبي را نشان داد. در نتايج اصلي اين تحقيق مشخص شد با توجه به حالت ساحل، نوع شكست و تعداد ميانگين سدهاي رسوبي، به طور ميانگين در طول سال سد رسوبي در سواحل پراكناي بخش شرقي و مركزي استان مازندران از نوع دوم سدهاي رسوبي نزديك ساحل و در سواحل ميانه‌ي بخش غربي در ايستگاه نشتارود از نوع پشته‌ها و شيار مي‌باشد. در نتايج ديگر اين تحقيق آشكار شد در سواحل پراكنا با كاهش شيب ساحل به تعداد سدهاي رسوبي افزوده مي شود به طوري كه در ايستگاه نكا كه داراي شيب ملايمتري نسبت به ساير ايستگاهاي پراكنا است تعداد ميانگين سدهاي رسوبي بيشتر از ساير ايستگاه‌هاست.