تاثير ابعاد سرمايه اجتماعي بر عملكرد استراتژيك: نقش تعديل كنندگي عدم اطمينان محيط

در محيط رقابتي كسب و كار امروز، عمده نگراني و تكاپوي سازمان‏ها در جهت بقا و توسعه و پيشرفت فراگير آن‏ها شكل گرفته است. در راستاي اين هدف خطير، مديران در پي شناسايي و بهره گيري بهينه از منابع و سرمايه‌هايي هستند كه تحصيل آن‏ها هزينه ها و زحمات فراواني دارد. لذا پيروز اين ميدان، مديراني هستند كه سرمايه هاي اجتماعي را به اثربخش ترين، كاراترين و بهرهورترين طُرق ممكن به كار گيرند. در اين پژوهش به تأثير ابعاد سرمايه اجتماعي بر عملكرد استراتژيك پرداخته شده است، همچنين، نقش متغير عدم اطمينان محيطي، به‌عنوان متغير تعديل كننده مورد بررسي قرار گرفته شده است. پژوهش حاضر، از نظر هدف از نوع كاربردي بوده و از نظر گردآوري داده ها از نوع تحقيقات توصيفي (همبستگي-علّي) مي‌باشد جامعه آماري اين پژوهش، كاركنان سازمان‏هاي دولتي استان كرمانشاه است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي و فرمول كوكران، حجم نمونه 161 نفر در سه سازمان (استانداري، راه و‌شهرسازي و كانون پرورش فكري) مورد بررسي قرار گرفت. براي جمع آوري داده هاي مورد نياز از روش ميداني كه در نتيجه توزيع پرسش نامه است، استفاده شده است. همچنين تجزيه و تحليل داده‏ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS22 و AMOS20 انجام شده است. نتايج نشان داد فرضيه‌هاي پژوهش در سطح خطاي 05/ 0 مورد پذيرش واقع شدند. بر اساس فرضيه‌ها سرمايه اجتماعي با ابعاد سه گانه آن يعني بعد رابطه‌اي، بعد شناختي و بعد ساختاري بر عملكرد استراتژيك در شرايط عدم اطمينان محيطي در سازمان‏هاي دولتي استان كرمانشاه تأثير مثبت و معناداري دارد. ميزان تأثير از طريق ضريب همبستگي پيرسون مورد سنجش قرار گرفت كه در اين ميان بيشترين تأثير را بعد ارتباطي سرمايه اجتماعي بر عملكرد استراتژيك به ميزان 864/ 0 داشته است.