بررسي همخواني توزيع كانوني زمين لرزه ها با ساختارهاي پيش بوم و پس بوم مكران

كمربندهاي چين رانده يكي از قابل توجه ترين ساختارها در مناطق با تكتونيك فشارشي هستند كه از نظر نحوه تغييرشكل داراي -تفاوت هاي خاصي در مقاطع بيروني و دروني مي باشند. هدف اصلي اين مطالعه بررسي همخواني توزيع كانوني زمين لرزه ها با ساختارهاي پيش بوم و پس بوم مكران است. منطقه مورد مطالعه در جنوب شرق ايران در موقعيت جغرافيايي N29/00- 25/00 و E 62/00-57/00 واقع شده است. بر پايه مطالعات پيشين انجام گرفته در منطقه، داده هاي زمين لرزه هاي دستگاهي 116 سال گذشته محدوده مطالعاتي، داده هاي رقومي ارتفاعي (DEM) و سازوكار كانوني زمين لرزه هاي موجود مشخص گرديد زمين لرزه ها از دو منشا عمقي يكي مرتبط با پي سنگ (كمتر از 40 كيلومتر) و ديگري از منشا موهو (تا 90 كيلومتري) نشات مي گيرند و بيشتر آنها منطبق بر شيب زون بنيف است. زمين لرزه هاي با بزرگي بيشتر از 5.5 ريشتر متمركز در قسمت هاي شمالي منطقه (پس بوم) است كه با الگوي درگيري پي سنگ و راندگي هاي مرتبط با فرورانش مكران انتطباق دارد. زمين لرزه هاي عميق در بخش غربي منطقه (57°-59°E) متمركز هستند، احتمال مي رود به علت تغييرات شيب زون فرورانش باشد كه از غرب به شرق متفاوت است. تشكيل چين هاي هم خوان با راندگي ها و عدم توسعه پس راندگي ها را مي توان به سهولت حركت در راندگي كف مرتبط دانست.