بررسي اثر خشك سالي رو ي آب قنات هاي مورداستفاده براي كشاورزي

آب يكي از اجزاي حياتي زندگي است و براي بسياري از فعاليت‌هاي اقتصادي ضروري مي‌باشد. حدود ۳ درصد از آب موجود در زمين، آب شيرين است و فقط ۳۶/۰ درصد آن قابل‌استفاده ميباشد. كشور ايران از نظر وضعيت آب نسبت به متوسط‌هاي جهاني در شرايط بحراني‌تري قرار داشته، به‌طوري‌كه حدود ۸۵ درصد از مساحت كشور داراي اقليم خشك بياباني، نيمهخشك و فرا خشك است و ميزان بارندگي سالانه كشور كمتر از يك‌سوم متوسط بارندگي سالانه جهان است. آب زيرزميني فراوان‌ترين منبع قابل‌دسترسي آب شيرين در دنيا است كه ۹۷ درصد منابع آب شيرين در دنيا را تشكيل ميدهد. ۵۲ درصد مصرف آب كشور از طريق منابع آب زيرزميني تأمين ميگردد، در نتيجه بررسي كيفيت و كميت منابع آب زيرزميني به‌عنوان يك فاكتور با ارزش تأمين آب ضروري است. خشك‌سالي از جمله ناهنجاريهاي اقليمي است كه با بروز آن، تأثيرات زيادي بر زندگي انسان و ديگر جانداران ايجاد ميگردد. يكي از پيامدهاي خشك‌سالي، كاهش تغذيه طبيعي منابع آب زيرزميني است كه در كاهش سطح ايستابي و كيفيت شيميايي آن نقش اساسي دارد. در اين تحقيق جهت بررسي تأثير خشك‌سالي‌ها بر آبهاي زيرزميني منطقه موردمطالعه با استفاده از شاخص SPI، شدت خشك‌سالي‌ها در بازهي ۱۰ ساله (۱۳۸۳-13۹۳) محاسبه گرديد و همچنين پارامترهاي كيفيت آب (TDS، TH، PH و SAR) از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۱ موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان از مناسب بودن آب قناتهاي منطقه موردمطالعه براي كشاورزي ميباشد.