سنجش تناسب اراضي استان كردستان براي كشت زعفران بر اساس دما با استفاده از روش ويكور

كشاورزي مهم‌ترين فعاليت اقتصادي در جهان است و يك‌سوم كل خشكي‌هاي روي زمين را در برمي‌گيرد و 45 درصد جمعيت شاغل را در برگرفته است. هوا و اقليم يكي از مهم‌ترين داده‌هاي اطلاعاتي در كشاورزي است. در حقيقت كيفيت خوب محصول با مطالعات آب و هوايي در ارتباط است. اقتصاددانان و ديگر دانشمندان كشاورزي اثرات آب‌وهوا و تغييرات آن را همواره ازنظر كشاورزي محفوظ داشته‌اند. محدوديت‌ها و مرزهاي توليد محصولات كشاورزي وابسته به شرايط آب‌وهوايي است و اين واقعيت است كه هيچ محصولي به اهميت واقعي خود نمي‌رسد مگر اينكه با شرايط محيطي انطباق يابد. مهم‌ترين عامل در كشاورزي، دما، بارش، رطوبت، خاك، شيب و ارتفاع هستند. تمام محصولات كشاورزي مرز آستانه‌اي طبيعي و حقيقي از عناصر اقليمي دارند كه در خارج از آن مرزهاي آستانه‌اي قادر به رشد طبيعي نيستند. در پژوهش حاضر عنصر دما در 8 ايستگاه سينوپتيك استان كردستان طي يك دوره 25 ساله (1370 – 1390) موردبررسي قرار گرفت. داده‌هاي اخذشده از سازمان كل هواشناسي كشور در محيط SPSS ميانگين‌گيري شد و بعد از تشكيل ماتريس تصميم و وزن دهي نهايي، با بهره‌گيري از مدل ويكور نقشه نهايي در محيط GIS تهيه گرديد. نتايجي كه به دست آمد نشان داد كه 3/43 درصد از مساحت استان داراي تناسب خيلي نامناسب و نامناسب هستند. 36/43 درصد از استان وضعيتي مناسب را نشان مي‌دهد و تنها 34/13 درصد از استان شرايط لازم را به لحاظ كشت زعفران بر اساس عنصر دما داشته و به لحاظ دما محدوديتي جهت كشت زعفران ندارند. درواقع از شمال استان به‌طرف جنوب از تناسب اراضي كاسته مي شود.