خاك ورزي حفاظتي و توسعه پايدار در كشاورزي

امروزه كشاورزي با چالش هاي متعددي از جمله خشكسالي و تخريب منابع خاك و آب به دليل استفاده بي رويه از نهادهاي كشاورزي مانند كودهاي شيميايي و سموم مواجه بوده، كه تهديدي جدي براي پاسخگويي به تقاضاي آينده براي غذا است.خاك ورزي حفاظتي از جمله روش هاي پيشرفته اي است كه اثرات آن بصورت تدريجي و عمدتا از طريق ايجاد تغييرات مختلف در خاك قابل مشاهده است. اين نوع خاك ورزي با حفظ بقاياي گياهي در سطح خاك باعث افزايش مواد آلي خاك شده و بطور قابل توجهي از آبشويي عناصر غذايي جلوگيري كرده و يكي از روش هاي مناسب تهيه بستر بذر جهت كاشت محصولات زراعي است كه از مزاياي آن مي توان به كاهش فرسايش خاك،كاهش رواناب، حفظ ساختمان خاك، افزايش ماده آلي خاك، حفظ محيط زيست و كاهش هزينه هاي خاك ورزي اشاره نمود. سيستمهاي بدون خاكورزي به علت افزايش پوشش بقاياي گياهي دربلندمدت باعث افزايش موادآلي خاك، افزايش رطوبت خاك وكاهش جرم مخصوص ظاهري خاك در اعماق پايين خاك مي گردند. اين نوع خاك ورزي با توجه به حفاظت از خاك و كاهش هزينه ها وتوليد با ثبات محصولات زراعي ، گامي براي رسيدن به كشاورزي پايدار است .