تحليلي بر وضعيت جامعه پذيري سازماني و ابعاد آن در كاركنان دانشگاه تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسي وضعيت جامعه پذيري سازماني در كاركنان دانشگاه تهران مي باشد. جامعه پژوهش كليه كاركنان دانشگاه تهران هستند، از اين جامعه با روش نمونه گيري تصادفي ساده، نمونه اي به حجم 286 نفر انتخاب گرديد. روش پژوهش كمي، توصيفي و از نوع مطالعات پيمايشي است. ابزار پژوهش پرسشنامه مي باشد. لذا جهت سنجش وضعيت جامعه پذيري سازماني و ابعاد آن در كاركنان از پرسشنامه‌ي24 سؤالي محقق ساخته كه بر اساس مدل تائورمينا(1997) طراحي شده بود، استفاده شد. جهت تعيين پايايي و روايي ابزار از تكنيك هاي آلفاي كرانباخ و تحليل عاملي تائيدي استفاده و نتايج بيانگر پايايي و روايي مطلوب ابزاربود. جهت تحليل داده ها از تكنيك هاي توصيفي( شاخص هاي مركز و پراكندگي) و استنباطي( آزمون هاي تي تك نمونه و فريدمن) با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتايج بيانگر آنند كه: وضعيت جامعه پذيري سازماني در كاركنان دانشگاه تهران در سطح 01/0 معنادار و مطلوب مي باشد. وضعيت ابعاد جامعه پذيري سازماني در كاركنان دانشگاه تهران در سطح 01/0 معنادار و مطلوب مي باشد. وضعيت رتبه بندي ابعاد جامعه پذيري سازماني در كاركنان دانشگاه تهران در سطح 01/0 متفاوت و معنادار مي باشد.