بررسي تطبيقي مسئوليت ناشي از تعرض به نمايندگي‌هاي ديپلماتيك و نمايندگي‌هاي كنسولي

توسعه ارتباط ميان دولت‌ها زمينه آفرين ايجاد اماكن ديپلماتيك براي هر كشور در خاك كشور ديگر بوده و اين امر زمينه‌ساز تسهيل و تسريع در ارتباطات ميان آن‌ها شده است. بر اساس حقوق بين‌الملل عرفي و حقوق بين‌الملل قراردادي، اماكن ديپلماتيك، ازجمله سفارتخانه‌ها، از مصونيت مطلق برخوردار است و به‌هيچ‌وجه نمي‌توان وارد اين اماكن شد، مگر با درخواست يا اجازه سفير يا مسئول هيئت ديپلماتيك. در واقع، دولت حق ندارد بدون اجازه و اذن سفير وارد يا متعرض اماكن ديپلماتيك شود، بلكه تعهد حقوقي داير بر حفظ امنيت و جلوگيري از چنين تعرضاتي است و در اين زمينه تفاوتي وجود ندارد. خواه اين تعرض توسط نيروهاي دولتي صورت گيرد و خواه توسط اشخاص خصوصي ازجمله معترضين يا افرادي كه به نحوي به سياست‌هاي دولت موردنظر اعتراض دارند. طبيعي است كه اگر دولتي چنين وظيفه‌اي را انجام ندهد يا قصور كند دولت تعهدات بين‌المللي خود را نقض كرده است و دولت مسئوليت بين‌المللي خواهد داشت.