مهاجرت حسني ها به مغرب( زمينه ها و پيامدها)

در دوره عباسيان مخصوصا در خلافت منصور عباسي، حسني ها مورد بي مهري و ستم دستگاه خلافت قرار گرفتند. فضاي اختناق آميزي بر اجتماع حكمفرما بود. بالتبع اين شرايط قيامهايي توسط حسني ها برپا شد وليكن با موفقيتي مواجه نشد. بني حسن كه تحمل شرايط نامساعد و فساد دستگاه حكومت را بر نمي تافتند و از جهتي نيز مورد شكنجه، زنداني شدن و قتل توسط دستگاه خلافت بودند به مناطق دور دست و صعب العبوري همچون طبرستان، يمن، مغرب مهاجرت كردند. حسني ها به جهت عدالت طلبي و ظلم ستيزي، همچنين انتساب به پيامبر اكرم و به دليل اوضاع و شرايط اجتماعي مغرب توانستند به تشكيل حكومت دست يازند. ادريسيان و بني حمود از جمله دولتهاي حسني در مغرب هستند كه پس از استقرار در اندلس، آثار علمي و فرهنگي در خور توجهي را از خود باقي گذاردند.