بررسي كاركرد گرايي سخت دين در سيستم مديريتي زندان هاي ايران

عدالت خداوند به عنوان شارع عادل و حكيم در مقام جعل و قانون گذاري، اقتضاء ميكند در چنين مقامي به توانايي هاي ذاتي انسان كه عقل و اختيار است توجه داشته باشد. و هنگامي كه چيزي از او مي خواهد يا او را از چيزي باز مي دارد، ويژگي هاي ذاتي او را منظور داشته باشد. ناديده گرفتن اين ويژگي ها مايه زير پا گذاشتن كرامت او و محروم نگه داشتن او از حق رعايت اختيار و آگاهي است. مجازات زندان كه در حال حاضر به عنوان اصلي ترين رويكرد كيفري با دايره شمولي گسترده در كشور ما ظهور و بروز داشته است ، به سبب كاركردهاي متفاوت خود ديدگاه هاي متنوع و تا حدودي متضاد را نسبت به خود كسب كرده است. صرف نظر از اين ديدگاه ها، موضوع اصلي اين رويكرد يعني انسان هاي زنداني و نحوه بازپروري آنها در كشور ايران آن هم در بستر آموزه هاي ديني و اعتقادي بدون در نظر گرفتن اين مقدمات از محورهاي اصلي اين تحقيق مي باشد .