عوامل ايجاد شادي و شكل هاي بروز آن در غزليات عرفي شيرازي

آثار ادبي و به ويژه ادبيات غنايي حاصل احساسات و عواطف انساني است كه يكي از آن ها حس نشاط و شادماني است، هر چند فضاي غالب بر ادبيات فارسي بيش تر آميخته با حزن و اندوه است، اما از حس شادي نيز بي بهره نيست. عرفي شيرازي نيز از جمله شاعراني است كه هر چند شاعري غم دوست است، اما گه گاه بارقه هايي از سرور و شادماني نيز در اشعار وي خودنمايي مي كند. اين پژوهش با شيوه ي تحليلي ـ توصيفي به بررسي عوامل شادي و شكل هاي بروز آن در غزليات عرفي مي پردازد. شراب، وصال، ديدار يار و خيال وي، بوسيدن دوست و زيارت كوي وي از جمله عوامل ايجاد شادي در غزليات اوست، به علاوه غم و مرگ هم گاهي اين شاعر را شادمان مي كند مستي، خنديدن، رقصيدن و جامه دريدن از شكل هاي بروز شادي در اشعار عرفي است.