بررسي رابطه هوش سازماني بر بي تفاوتي سازماني (مطالعه موردي: كاركنان شبكه بهداشت غرب استان مازندران)

هدف اصلي اين تحقيق بررسي رابطه هوش سازماني بر بي تفاوتي سازماني كاركنان شبكه بهداشت و درمان غرب استان مازندران مي باشد. روش تحقيق در اين مطالعه توصيفي از نوع پيمايشي بوده و جامعه آماري كاركنان واحدهاي مذكور بوده كه به كمك جدول مورگان و از روش نمونه گيري تصادفي ساده با تخصيص متناسب 299 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها، شامل پرسش نامه سنجش هوش سازماني آلبرخت (2002) با پايايي 965/0، و همچنين پرسش نامه سنجش بي تفاوتي سازماني دانايي فر و همكاران (1389) با پايايي 943/0 مي باشد. همچنين براي سنجش روايي پرسش نامه ها از تحليل عاملي تاييدي با نرم افزارSmart PLS استفاده شده است. روش تجزيه و تحليل داده ها، با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي(شامل: آزمون كولموگروف- اسميرنف، آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون فريدمن) به كمك نرم افزار SPSS انجام شد. يافته هاي تحقيق حاكي از اين است كه بين هوش سازماني بر مولفه هاي آن با بي تفاوتي سازماني كاركنان شبكه بهداشت غرب استان مازندران رابطه معناداري وجود دارد همچنين نتايج آزمون فريدمن نيز نشان داد كه از بين مولفه هاي هوش سازماني چشم انداز استراتژيك داراي بهترين ميانگين رتبه اي مي باشد. از آنجايي كه هوش سازماني، استعداد و ظرفيت يك سازمان را در حركت بخشيدن به توانايي ذهني سازمان و تمركز اين توانايي در جهت رسيدن به رسالت سازماني تحقق مي بخشد لذا ارتقاي هوش سازماني موجب كاهش بي تفاوتي سازماني مي گردد.