استفاده از GIS در مكان يابي فضاي سبز شهري به روش VIKOR (منطقه مورد مطالعه : شهرستان محمودآباد)

در سال های اخیر پدیده شهر نشینی همواره در حال گسترش بوده است.این امر باعث تغییر كاربری های زمین های غیرمسكونی حاشیه شهرها به بافت مسكونی ، تراكم جمعیتی بیشتر و نیز گسترش بافت شهرهای كشور شده است. پارك ها و فضاي سبز شهري از جمله كاربري هایی است كه توزیع و پراكنش آن در سطح شهر اهمیت زیادي دارد. تحلیل مكان مناسب و نحوه توزیع جغرافیایی فضای سبز شهری در توسعه و آینده شهر بسیار مهم است. تحقیق حاضر تلاشی از بكار گیری سیستم اطلاعات جغرافیایی در طراحی شهری با توجه به مقوله مكان یابی است. امروزه در كنار سیستم های اطلاعات جغرافیایی، سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره به طور گسترده ای برای حل مسائل فضایی به كار گرفته می شوند. در این تحقیق تلاش شده است ضمن تدوین بانك جامع اطلاعات مكانی پارك ها و فضاي سبز شهر محمودآباد، وضعیت دسترسی تمامی مناطق شهر بر طبق استاندارد هاي موجود بررسی و پس از تعیین مناطقی كه از این نظر كمبود داشته و با در نظر گرفتن سایر عوامل شهري مؤثر در مكانیابی، با ارائه الگویی مناسب، توزیع بهینه فضاي سبز در شهر محمودآباد را برآورد كرده و مكان های مناسب جهت احداث فضای سبز شهری جدید را مشخص نماییم. در اﯾﻦ ارﺗﺒﺎط ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎب ﻣﮑﺎن ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺟﻬﺖ اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮي ﻣﻮرد ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺎزي وزن دﻫﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ اﯾﻦ اوزان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وزن ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ در مدل وزن دهی سلسله مراتبی (AHP ) ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در نهایت با استفاده از روش ویكور (VIKOR ) ، به اولویت بندی مكانی پرداخته شد.