تحليل و سطح¬بندي نواحي شهري در سرمايه اجتماعي (مطالعه موردي: منطقه 4 تهران

مروزه يكي از ابعاد مهم توسعه توجه به سرمايه‌ اجتماعي است. از اين‌رو، سرمايه‌اجتماعي يكي از مهمترين شاخص‌هاي رشد و توسعه هر جامعه‌اي به شمار مي‌آيد. پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي- تحليلي و از نوع كاربردي-توسعه اي و با هدف سنجش وضعيت و همچنين سطح¬بندي نواحي 9 گانه منطقه 4 شهر تهران از لحاظ سرمايه اجتماعي انجام گرفته است. لذا جهت انجام تحقيق از چهار شاخص اصلي انسجام اجتماعي، اعتماد اجتماعي، سرمايه اجتماعي و امنيت اجتماعي استفاده شده است. با استفاده از مدل AHP هر يك از شاخص¬ها مطابق نظر كارشناسان وزن¬دهي شده اند. با استفاده از تكنيك چند معياره TOPSIS به سطح¬بندي نواحي بر اساس هر يك از شاخص هاي اصلي پرداخته شده است. همچنين با استفاده از مدل VIKOR به سطح بندي نهايي پرداخته شده است. در تحقيق حاضر جهت رتبه بندي نواحي را در پنج سطح مطلوب؛ نسبتا مطلوب، متوسط، نسبتا نامطلوب و نامطلوب قرار داد ايم. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي¬د¬هد كه نواحي 9گانه منطقه 4 تهران از لحاظ سرمايه اجتماعي داراي وضعيت نامتوازني مي¬باشند، به گونه اي كه در سطح بندي نهايي، نواحي 1و2 به ترتيب با امتياز 0 و 076/0 از وضعيت مطلوب برخوردارند، و نواحي 8،7و9 به ترتيب با امتياز 937/0 ، 973/0 و 980/0 در وضعيت نامطلوب به سر مي برند.