نقش تجارت و گردشگردي در حمل و نقل دريايي و شناسايي شاخص هاي توسعه آن

حمل و نقل يك عامل قوي در زمينه توسعه متوازن اقتصادي و منطقه اي و همچنين داراي نفوذ زيادي در انسجام ملي در بازار اقتصادي جهان است. . بنادر به منظور حمايت از فعاليت هاي اقتصادي در مناطق داخلي كشور مهم هستند چرا كه آنها به عنوان يك ارتباط حياتي بين دريا و حمل و نقل زميني عمل ميكنند. حمل و نقل دريايي به عنوان مقرون به صرفه ترين نوع حمل كالا در كنار ساير ويژگيهاي منحصر به فردش نقش بي بديلي در توسعه تجارت بين المللي دارد. كشور ايران با در اختيار داشتن سواحل گسترده وجزاير منحصر به فرد و آبراههاي متنوع ،داراي ظرفيت هاي بسيار زيادي در حوزه حمل ونقل مسافري دريايي مي باشد ولي متآسفانه با وجود چنين قابليت هاي ويزه كه كشور را در زمره كشورهاي دربائي قرار مي دهد مناطق ساحلي كشور از رشد و توسعه شايسته برخوردار نيستند. بنابراين شناسايي عوامل موثر بر توسعه صنعت حمل و نقل دريايي و استفاده از ظرفيت هاي ساحلي كشور اهميت بسزايي دارد. در اين مطالعه با توجه به اين مهم به شناسايي اين عوامل پرداخته مي شود و در نهايت شاخص هاي شناسايي شده در چهارگروه اصلي و زير عامل هاي آن تقسيم بندي مي شوند و سازمان ها مي توانند با توجه به آنها در راستاي توسعه صنعت خود گام بردارند.