سرعت و توان بي¬هوازي دوندگان نيمه¬استقامت مرد جوان؛ بارگيري محلول گلوكز- فروكتوز در حين فعاليت هوازي

مقدمه:گليكوژن عضله و گلوكز خون سوبستراهاي مهمي براي باز سازي ATP و فراهم آوري انرژي مورد نياز عضله اسكلتي در حال انقباض، هنگام ورزش هستند. هدف: هدف اين پژوهش بررسي تأثير نوشيدن محلول 7 درصد گلوكز- فروكتوز به نسبت 1:2 در حين فعاليت هوازي 60 دقيقه اي با 70 درصد ضربان قلب بيشينه بر سرعت و توان بي¬هوازي دوندگان نيمه استقامت مرد جوان بود. روش: تعداد 30 نفر از دوندگان نيمه استقامت جوان شهر اردبيل با ميانگين ±انحراف استاندارد (سن 30/2± 06/17، وزن 51/5±10/68 كيلوگرم و قد 54/5± 06/170 سانتي متر) به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه كربوهيدرات (تعداد=15) و دارونما (تعداد=15) تقسيم شدند. در طول فعاليت هوازي هر 15 دقيقه (0-15-30-45) گروه كربوهيدرات و دارونما به ترتيب بمقدار (3ml.kgBW) محلول گلوكز- فروكتوز و دارونما مصرف كردند. ركورد دوي سرعت 60 متر، اوج توان، ميانگين توان، حداقل توان و شاخص خستگي آزمودني ها در دو مرحله پيش¬آزمون و پس-آزمون اندازه¬گيري شد. براي مقايسه تفاضل ميانگين¬ تغييرات بين گروهي از آزمون آماريt مستقل استفاده شد. يافته¬ها: ميانگين تغييرات ركوردهاي گروه كربوهيدرات نسبت به گروه كنترل در متغيرهاي دوي 60 متر (36/0± 44/0، 26/0±24/0-)، اوج توان (74/37±69/13، 13/42±06/27/- وات)، حداقل توان (49/33±10/55، 14/42±88/51- وات)، ميانگين توان (89/65±78/4، 29/40±76/43- وات) و شاخص خستگي (26/0±02/1- ، 10/1±54/0 وات در ثانيه) بود كه اين تغييرات در گروه كربوهيدرات مثبت و معني¬¬دار و در گروه كنترل معني¬دار نبود (05/0 ). بحث و نتيجه¬گيري: نتايج نشان داد كه مصرف محلول 7 درصدگلوكز- فروكتوز به نسبت 1:2در حين فعاليت هوازي بر سرعت و شاخص¬هاي توان بي¬هوازي دوندگان جوان تاثير مثبت معني¬داري دارد.