مقايسه پاسخ برونكواسپاسم به هواي معتدل و سرد به دنبال اجراي فعاليت ورزشي زير بيشينه توسط ايمپالس اوسيلومتر

مقدمه: ايمپالس اوسيلومتر به عنوان روشي غيرمستقيم در ارزيابي تغييرات راه¬هاي تنفسي ناشي از ورزش، در مقايسه با اسپيرومتر، كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقايسه پاسخ راه¬هاي هوائي به يك جلسه فعاليت ورزشي زيربيشينه در هواي معتدل و سرد و رابطه داده¬هاي ايمپالس اوسيلومتر با اسپيرومتر مي¬باشد. روش¬شناسي : 18 مرد با فعاليت جسماني طبيعي و شاخص توده بدني كمتر يا مساوي 25 و مستعد برونكواسپاسم ناشي از ورزش ، براي اين مطالعه انتخاب شدند. پروتكل تحقيق شامل 6 دقيقه فعاليت زيربيشينه با 80 تا 90 درصد حداكثر ضربان قلب، روي ترميل و در هواي 4 و 25 درجه سانتيگراد آزمايشگاه بود. براي مقايسه داده¬هاي هواي سرد، به فاصله 48 ساعت، تست يكسان در هواي 22 درجه آزمايشگاه نيز از آزمودني¬ها بعمل آمد. نتايج: ميان داده¬هاي اسپيرومتريك و اوسيلومتريك فعاليت ورزشي در هواي سرد و معتدل، رابطه معناداري مشاهده شد. داده¬هاي اسپيرومتري اختلاف معناداري را در مرحله پس از ورزش، در دو محيط سرد و معتدل نشان داد (p 0.05). اندازه¬گيري مقاومت تنفسي توسط ايمپالس اوسيلومتر اختلاف معناداري را در حداكثر كاهش شاخص راه¬هاي هوائي در هردو محيط شناسائي كرد. نتيجه¬گيري: رابطه معنادار ميان داده¬ها، كارآمدي اوسيلومتري در اندازه¬گيري پاسخ راه¬هاي هوائي به ورزش را نشان داد. نتايج نشان داد كه هردو محيط مي¬توانند با مكانيسم مشترك بيش¬پاسخي و خشك¬شدن راه هوائي، باعث بروز برونكواسپاسم ناشي از ورزش شوند.