بررسي شاخص¬هاي اسپيرومتريك در مردان چاق غيرورزشكار متعاقب يك جلسه فعاليت ورزشي زيربيشينه

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي عملكرد تنفسي در افراد چاق ، قبل و بعد از يك جلسه فعاليت ورزشي زيربيشينه مي¬باشد. روش ها: 13 آزمودني چاق (ميانگين شاخص توده بدني مساوي و بيشتر از 35) و 10 آزمودني مرد با وزن نرمال (ميانگين شاخص توده بدني 25 و كمتر) براي اين مطالعه انتخاب شدند، كه هيچگونه فعاليت ورزشي منظمي نداشتند. آزمون¬هاي سنجش ريوي در مقاطع زماني استراحتي و 30 دقيقه پس از ورزش، در فواصل 5 دقيقه¬اي انجام شدند. همه آزمودني¬ها پروتكل ورزشي زير بيشينه 8 دقيقه¬اي را با شدت 80 تا 90 درصد حداكثر ضربان قلب به انجام رساندند؛ كه شدت به دست آمده بر مبناي داده¬هاي حداكثر اكسيژن مصرفي آنها محاسبه شد. نتايج: شاخص¬هاي استراحتي اسپيرومتري ميان دو گروه تفاوت معناداري را نشان ندادند. تفاوت معناداري ميان آزمودني-هاي چاق و نرمال در درصد تغيير حجم بازدمي اجباري در يك ثانيه پس از ورزش مشاهده نشد. نتايج حاصل از تحليل واريانس يك-طرفه، تفاوت معناداري را در داده¬هاي اسپيرومتري از مقاطع زماني قبل تا بعد از ورزش در آزمودني¬هاي داراي شاخص توده بدني بالا، نشان داد (05/0p ).نتيجه گيري: به نظر مي¬رسد چاقي و ورزش توامان نتايج سنجش ريوي را تحت تاثير قرار مي¬دهند. سهم چاقي و ورزش روي سيستم تنفس را مي¬توان به طور جداگانه اما نه دقيق، تاييد كرد.