تاثير تمرين تركيبي در سطح دريا بر بيماري حاد كوهستان در ارتفاع بالاي 3500 متر در كوهنوردان مرد

هدف: هدف از اين مطالعه تاثير شش هفته تمرين تركيبي در سطح دريا بر بيماري حاد كوهستان در ارتفاعات بالاي 3500 متر بود. روش¬بررسي: 17 نفر كوهنورد (سن 05/8±94/35 سال، شاخص توده بدن 31/3±44/25 كيلوگرم بر مترمربع)، گروه كنترل (8=n) و گروه تجربي (9=n) كه سابقه ارتفاع¬زدگي داشتند طي 6 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودني¬ها قبل و بعد از تمرين به ارتفاعات بالاي 3500 متري از سطح دريا رفتند و ميزان اشباع اكسيژن خون سرخرگي با دستگاه پالس اكسي متر و علايم ارتفاع¬زدگي با پرسشنامه¬اي بر اساس معيارهاي ليك لوئيس مورد سنجش قرار گرفتند، سپس به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه تمرينات تركيبي(تمرينات تناوبي، فارتلك و تمرين كنترل تنفس) براي گروه تجربي در سطح دريا صورت گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t وابسته، آزمون t مستقل و آزمون ويلكاكسون استفاده شد و سطح معني¬داري 05/0≥p در نظر گرفته شد. يافته‌ها: پس از شش هفته برنامه تمرين تركيبي در سطح دريا تفاوت معني¬داري در پس¬آزمون متغييرهاي پژوهش نسبت به پيش¬آزمون در گروه تجربي مشاهده شد)05/0(P≥. همچنين تفاوت معني¬داري بين گروه تجربي و كنترل در افزايش حداكثر اكسيژن مصرفي )000/0(P≤، افزايش ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني )001/0(P≤ و كاهش تعداد ضربان قلب كوهنوردان مشاهده شد )000/0(P≤. تفاوت معني¬داري در بهبود بيماري حاد كوهستان بين دو گروه مشاهده شد )011/0(P≤. نتيجه¬گيري: به احتمال زياد تمرينات تركيبي در شرايط كمبود اكسيژن مي¬تواند، ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني را افزايش دهد و باعث پيشگيري از ارتفاع¬زدگي زودرس شود.