تعيين ارتباط طول اندام هاي بالا تنه و پايين تنه با برخي آزمون هاي تواني در دانش آموزان دوره متوسطه

هدف اين پژوهش بررسي ارتباط بين طول اندام‌هاي پايين‌تنه با برخي آزمون‌هاي تواني در دانش‌آموزان پسر بود. جامعه آماري اين پژوهش توصيفي، تمام دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان اسلام‌آباد غرب بودند كه از بين آن‌ها 220 نفر با ميانگين سني98/0±54/16 سال، وزن25/13±22/63 كيلوگرم و نمايه توده‌ي بدني 81/3±85/20 كيلوگرم بر مجذور قد به صورت خوشه¬اي تصادفي به عنوان آزمودني‌هاي پژوهش انتخاب شدند. شاخص‌هاي آنتروپومتريك مانند قد، وزن، طول ساق پا، طول كف پا، طول ران و طول دست اندازه‌گيري شد. توان انفجاري پاي آزمودني‌ها نيز با دو آزمون پرش سارجنت و پرش طول اندازه‌گيري شد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش همبستگي پيرسون استفاده شد. تجزيه و تحليل‌هاي آماري توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 اجرا شد و سطح معني‌داري P 0.05در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد رابطه مثبت و معناداري بين آزمون پرش سارجنت با قد (P=0.003)، طول اندام پايين‌تنه (P=0.001)، طول ساق پا (P=0.001)، طول استخوان ران (P=0.005) و طول دست (P=0.003) وجود دارد. همچنين رابطه مثبت و معناداري بين آزمون پرش جفت با سن (P=0.002)، قد (P=0.006) و طول دست (P=0.002) وجود دارد. رابطه منفي و معناداري بين آزمون پرش سارجنت با مجموع چربي بدن(P=0.008) و رابطه منفي و معناداري بين آزمون پرش جفت با مجموع چربي بدن (P=0.001) و طول استخوان ران (P=0.001) مشاهده شد. براساس نتايج پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه بين آزمون¬هاي تواني پاها با قد و طول اندام¬هاي پايين‌تنه رابطه¬ي مثبتي معني‌داري وجود دارد، لذا براي ارزيابي و مقايسه توان انفجاري پاهاي افراد با ويژگي‌هاي آنتروپومتريك متفاوت، بايد اين شاخص‌ها را مدنظر داشت.