تأثير دو شيوه¬ گرم كردن بر ميزان شاخص¬هاي عملكردي در دختران واليباليست نوجوان

يكي از فعاليت¬هاي مهم گرم كردن است. گرم كردن فعال با انجام حركات ضربه¬ي بصورت سريع همراه است، كه گيرنده¬هاي بازتابي گرم كردن عضلات فراخوانده مي¬شوند. گرم كردن غير فعال روشي براي جلوگيري از آسيب¬ ديدگي و بهبود عملكرد جسماني قبل از فعاليت ورزشي كه شامل انواع مختلفي از قبيل ماساژ، دوش آب گرم و ... را است. افزايش دماي بدن، باعث افزايش آزاد¬سازي اكسيژن از ميوگلوبين و هموگلوبين، افزايش جريان خون عضلات، و ... مي¬شود. لذا هدف در اين مطالعه بررسي تأثير دو شيوه¬ي گرم كردن فعال و غير فعال بر ميزان شاخص¬هاي عملكردي در دختران واليباليست نوجوان است. 34 نفر از نوجوانان واليباليست دختر شهر تبريز در دو گروه كنترل (گرم كردن فعال) و تجربي (گرم كردن غير فعال) قرار داده شدند. متغيير¬هاي مورد مطالعه شامل آزمون كراس بار، آزمون محقق ساخته سرويس و پرش سارجنت بود. بعد از يك هفته از ثبت پيش آزمون، پس آزمون ثبت گرديد. همگن سازي بر اساس سابقه¬ي فعاليت انجام شد. از آزمون تي مستقل براي بررسي وضيعت داده¬ها در سطح معني داري05/0 استفاده شد. نتايج نشان داد در ميزان پرش سارجنت تفاوت معني داري مشاهده نشد (p 0/05). اما در متغيرهاي سرويس و كراس بار تفاوت معني دار بوده و گروه گرم كردن فعال عملكرد بهتري نسبت به گروه گرم كردن غيرفعال داشتند(p 0.05). نتايج نشان مي¬دهد كه گرم كردن فعال علاوه بر افزايش دماي بدن احتمالا مي¬¬تواند با بهبود فعاليتهاي آنزيمي و انقباض عضلاني در مقايسه با گرم كردن غيرفعال نقش بهتري در عملكرد داشته باشد.