تاثير سابقه فعاليت ورزشي در نوع پاسخ گلوتاتيون ردوكس گلبول هاي قرمز خون به يك جلسه فعاليت هوازي شديد

وضعيت ردوكس درون سلول نمايانگر محيط احياگر يا اكسايش¬گر است؛ كه به ترتيب مي¬تواند شاخص سلامت سلول يا بيماري آن باشد. تمرين¬هاي ورزشي مختلف مي¬توانند با تغيير نسبت تيول به دي¬سولفيد زوج¬هاي ردوكس مثل گلوتاتيون باعث جابه¬جايي تعادل ردوكس گردند. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثر يك جلسه فعاليت هوازي شديد بر وضعيت گلوتاتيون ردوكس گلبول هاي قرمز خون در ورزشكاران حرفه¬اي، ورزشكاران تفريحي و غيرورزشكاران انجام شد.اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بود كه درآن ده نفر از آزمودني¬هاي مرد ورزشكار حرفه¬اي، ورزشكار تفريحي و غيرورزشكار داوطلب با ميانگين سني 72/1±10/21؛ 88/1±70/21 و 44/1±10/20 سال به صورت تصادفي انتخاب شدند.از آزمودني¬ها قبل، بلافاصله، ده و سي دقيقه پس از فعاليت با شدت 75% حداكثر اكسيژن مصرفي نمونه خوني اخذ شد و مقادير گلوتاتيون احياشده، گلوتاتيون اكسيدشده و نسبت گلوتاتيون احيا شده به گلوتاتيون اكسيد شده در گلبول¬هاي قرمز و سطح سرمي كورتيزول و كراتين كينازاندازه¬گيري شد. نتايج نشان داد كه نسبت گلوتاتيون احياشده به اكسيدشده گلبول¬هاي قرمز خون در ورزشكاران حرفه¬اي، ورزشكاران تفريحي و غير ورزشكاران به ترتيب عدم تغيير، افزايش و كاهش داشت. پايين¬ترين و بالاترين نسبت گلوتاتيون ردوكس به ترتيب مربوط به گروه ورزشكاران حرفه¬اي و تفريحي بود. مقادير سرمي كورتيزول و آنزيم كراتين كيناز در هر سه گروه متعاقب فعاليت افزايش يافت. بر اساس يافته¬هاي مطالعه انجام شده، تعادل ردوكس به دنبال فعاليت هوازي شديد در ورزشكاران حرفه¬اي تغييري نمي¬كند؛ اما در ورزشكاران تفريحي به سمت محيطي با احياگري بيشتر و در غيرورزشكاران به سمت محيط اكسيدكننده‌تر جا به جا مي¬شود.