مقايسه كنترل شيميايي تنفس در دوره ريكاوري بعد از تمرين ايمپالس با مدل دافين

يكي از معروفترين مدل هاي شيميايي كنترل تنفس مدل دافين است كه در آن كربن دي اكسيد خون سرخرگي (PaCO2) به عنوان يكي از عوامل موثر بر غلظت يون هيدروژن (H+) بطور غير مستقيم بر گيرنده هاي شيميايي مركزي و محيطي اثر گذاشته و باعث تحريك تهويه تنفسي مي شود. هدف مطالعه حاضر بررسي عوامل شيميايي موثر بر تهويه ريوي (VE) و مقايسه آن با مدل دافين بود. آزمودني ها 3 تمرين ايمپالس 20 ثانيه اي را در 3 جلسه با شدتهاي 100، 400 و 5 تكرار از 400 وات با فواصل استراحتي 6 دقيقه بين تكرارها انجام دادند. گازهاي تنفسي توسط گاز آنالايزر در استراحت، تمرين و دوره ريكاوري اندازه گيري شد. نمونه هاي خوني جهت بررسي تغييرات يون هاي خوني در استراحت و در1، 5، 10 و 15 دقيقه از ريكاوري گرفته شد. نتايج نشان داد كه VE در ريكاوري بعد از تمرين 100 وات با وجود عدم تغيير pH در سطح بالايي نسبت به استراحت قرار داشت و سطح PaCO2 تا زمان 70 ثانيه ريكاوري نسبت به استراحت بطور معناداري بالاتر بود. تفاوت معناداري بين VE در ريكاوري بعد از تمرين 400 وات يك تكراري و 5 تكراري وجود نداشت. pH در دوره ريكاوري بعد از تمرين 400 وات 5 تكراري پايين تر از تمرين يك تكراري بود اما PaCO2 در ريكاوري بعد از تمرين يك تكراري بالاتر از 5 تكراري بود. اين نتايج نشان داد كه PaCO2 نيز همانند H+ بطور مستقيم موجب تحريك گيرنده هاي شيميايي و تحريك تهويه متعاقب آن مي گردد.