مديريت انرژي‏هاي نو و اهميت استفاده از آن‏ها در ايران

انرژي‏هاي تجديد‏پذير داراي انواع و صورت‏هاي مختلفي هستند كه استفاده از آن‏ها مي‏تواند نياز جامعه انساني و همچنين در مقياس بزرگ‏تر،صنعت را از استفاده سوخت‏هاي تجديد ناپذير مانند: نفت،گاز و ذغال سنگ كه از عوامل اصلي آلودگي زيست‏محيطي و بيماري‏هايي كه مخصوصاً در چندين دهه گذشته گريبان گير انسان‏ها بوده است، برطرف نمايد. دولت‏هاي غربي و كشور‎‏هاي پيشرفته سياست كلان توليد انرژي خود را در بلند مدت به سمت استفاده از انرژي‏هاي تجديد‏پذير و پاك برنامه‏ريزي كرده‏اند؛ از اين رو استفاده از اين نوع انرژي و همچنين برنامه‏ريزي بلند مدت و زيربنايي همانند ساير كشورهاي پيشرفته در ايران از اهميت ويژه‏اي برخوردار است. در اين مقاله در ابتدا به معرفي انواع انرژي‏هاي تجديد‏پذير مانند: انرژي آبي، بادي، خورشيدي، زمين گرمايي، زيست توده، امواج و جزر و مد پرداخته و با مقايسه استفاده از آن انرژي‏ها در سال‏هاي قبل تا ابتداي سال 2015 ميلادي، به مورد استفاده‏ترين نوع آن‏ها اشاره شده است. در صورتيكه در ايران بخواهيم همانند ساير كشور‏ها كه داراي برنامه‏ريزي موفق هستند و چشم انداز خود را در سال‏هاي پيش‏رو مشخص كرده‏اند از اين نوع انرژي‏ها استفاده كنيم، مي‏بايست در جهت تضمين حقوق سرمايه‏گذاران اين بخش، مخصوصاً سرمايه‏گذاران خارجي اقداماتي انجام گردد. ورود آن‏ها به اين عرصه موجب ارز آوري و استفاده از تكنولوژي به روز و در پايان اشتغال‏زايي و تامين انرژي مورد نياز خواهد بود و اقداماتي نظير معافيت‏هاي مالياتي و مشوق‏هاي بانكي و اصلاح قوانين دست و پا گير بايد انجام پذيرد.