اثر پارامترهاي فرآيند پاشش حرارتي سرعت بالا با استفاده از اكسيژن-سوخت بر مقاومت به خوردگي پوشش هاي سرمتي

در اين پژوهش اثر پارامترهاي فرآيند پاشش حرارتي سرعت بالا با استفاده از اكسيژن-سوخت (HVOF) بر مقاومت به خوردگي پوشش هاي سرمتي WC-12Co مورد مطالعه قرار گرفت. چهار عامل فاصله پاشش، نسبت اكسيژن به سوخت، سرعت حركت تفنگ و نرخ تغذيه پودر در نظر گرفته شد. آزمون پلاريزاسيون پتانسيوديناميك جهت ارزيابي رفتار خوردگي نمونه ها بكار برده شد. از ميكروسكوپ الكتروني روبشي به منظور بررسي مورفولوژي پودر و ريزساختار پوشش و از آزمون پراش پرتو ايكس به منظور بررسي فازهاي پودر و ميزان تجزيه كاربيد تنگستن در پوشش استفاده شد. بررسي ها نشان داد كه مهم ترين پارامتر در تعيين خواص پوشش، فاصله پاشش و در نتيجه آن درصد تخلخل و درصد فازهاي آمورف-نانوكريستالي حاصل از تجزيه WC مي باشد. در بين دو عامل درصد تخلخل (عامل كاهش خواص خوردگي) و فازهاي آمورف-نانوكريستالي (عامل بهبود خواص خوردگي)، به نظر مي رسد مورد دوم عامل غالب باشد. بگونه اي كه در نمونه E1 با درصد تخلخل و فازهاي آمورف-نانو كريستالي بالاتر نسبت به ساير نمونه ها (بيشترين دماي پوشش-دهي) بيشترين مقاومت به خوردگي حاصل شد.