فرايند همگو‌ني همخوان با‌ وا‌كه در گويش بوير‌احمدي در چارچوب واج شناسي غيرخطي

در گويش بوير‌احمدي همخوان /d/ در بعضي واژه‌ها به نيم‌وا‌كة /j/ تبديل مي‌شود تا از لحاظ محل توليد پيچيده با وا‌كة مجاور خود همگون گردد. در بررسي شرايط اين تحول فرض تأثير‌گذاري سه عامل 1. وزن هجا 2. تعداد هجا و 3. بافت هجا‌يي در اين واژه‌ها مطرح و پيگيري شده است. روش پژوهش كه نوعي مطالعة توصيفي- تحليلي است، بدين صورت است كه از ميان گفتگوي روزمرة گروه سني 40 سال به بالا 230 واژة داراي وا‌ج /d/ از مقولات مختلف دستوري با ساختمان صرفي متفاوت انتخاب و سپس از نظر وزن، تعداد و بافت هجا‌يي دسته‌بندي و بررسي گرديده است. داده‌ها با تلفظ گويشي بر مبناي الفباي بين‌‌‌المللي IPA آوا‌نگاري و معادل فارسي آن‌ها نيز ارائه شده است. نتايج به دست ‌آمده نشان مي‌دهد كه عوامل وزن و تعداد هجا تأثيري در شكل‌گيري اين فرايند ندارد؛ اما بافت هجا‌يي در دو جايگاه مياني ميان‌وا‌كه‌اي و پاياني پس‌وا‌كه‌اي نقش اصلي را به خود اختصاص داده است.