شماره ركورد كنفرانس :
4419
عنوان مقاله :
بررسي هماهنگي واكه‌اي پس‌رو در زبان پارسي در چهارچوب نظرية بهينگي
پديدآورندگان :
جم بشير b_jam47@yahoo.com عضو هيأت علمي دانشگاه شهركرد
كليدواژه :
هماهنگي واكه‌اي , هماهنگي فراحنجره‌اي , همگوني , نظريۀ بهينگي
عنوان كنفرانس :
نخستين همايش ملي واج شناسي
چكيده فارسي :
همگوني واكه‌هاي هجاهاي موجود در يك واژه با يكديگر در بعضي مشخصه‌هاي واجي «هماهنگي واكه‌اي» ناميده مي‌شود. همچنين، نوعي از هماهنگي واكه‌اي را كه يكي از همخوان‌هاي حنجره‌اي (چاكنايي) /h/ يا / ميان واكه‌هاي هجاها قرار گرفته باشد، «هماهنگي فراحنجره‌اي» مي‌نامند. فرايند «هماهنگي واكه‌اي» در پارسي به صورت پس‌رو يا پيش‌رو بين دو هجا صورت مي‌پذيرد. در گونۀ پس‌رو مشخصه يا مشخصه‌هايي از هستة هجاي منبع به هستة هجاي بلافاصله ماقبل آن كه از نوع باز (CV) است گسترش مي‌يابد. هدف اين پژوهش تبيين انواع هماهنگي واكه‌اي پس‌رو در زبان پارسي در چهارچوب نظريۀ بهينگي (پرينس و اسمولنسكي، 2004 /1993) است. در اين مقاله محدوديت‌هايي كه در قالب رتبه‌بندي‌ها موجب رخداد اين فرايند واجي مي‌شوند، مورد تحليل قرار مي‌گيرند. اين پژوهش به شيوة توصيفي- تحليلي انجام گرفته است.
