بهينگي؛ زنجيره هاي گزينه اي و تبيين تعامل تيره ميان فرايندها: بررسي نمونه اي در كردي كلهري

«بهينگي متوالي» رويكردي جديد در نظرية بهينگي است كه طي آن بخش مولّد، مجاز است كه تنها يك فرايند را بر صورت درونداد اعمال كرده و آن را به عنوان گزينه، به بخش ارزياب ارائه كند؛ بدين تريب، تبيين تغييرات درونداد به برونداد به شكل مرحله اي انجام مي گيرد، و طي آن صورت هاي مياني نيز اهميّت مي يابند. در بهينگي موازي (كلاسيك) نگاشت به شكل تك مرحله اي است. توجّه به صورت هاي مياني در نسخة اولية بهينگي متوالي، با عنوان «توالي هماهنگ»، راه را براي رويكردي كارآمدتر با عنوان «بهينگي زنجيره هاي گزينه اي»هموار كرد. اين دو رويكرد هر دو از طرف مك كارتي بين سال هاي 2000 تا 2007 مطرح شد. در «بهينگي زنجيره هاي گزينه اي» محدوديت هايي مطرح مي شود كه مي توانند يك نگاشت غيرپايا را بر نگاشت غيرپاياي ديگر مقدّم بدانند. طرح چنين محدوديت هايي در اين رويكرد اين توان را به بهينگي مي دهد كه پديدة «تيرگي» را نيز تبيين كند. اين مقاله، ضمن معرفي بهينگي متوالي و دو رويكرد مذكور، به بررسي نمونه اي تيره در ساختمان فعل كردي كلهري مي پردازد. با بررسي دلايل تيرگي روساختي صورت فعلي، مشخص مي-شود كه انگارة «بهينگي زنجيره هاي گزينه اي» مي تواند پديدة مورد بررسي را به درستي تبيين كند.