تأثير هشت هفته پياده روي نورديك بر سطوح سرمي ليپو پروتئين كم چگالي و با چگالي بالا در زنان سالمند مبتلا به ديابت نوع 2

هدف: انسان‌هاي قرن حاضر در حال پير شدن هستند. مطالعات اپيدميولوژيك نشان مي دهد 11 درصد از جمعيت جهان بيش از 60 سال سن دارند. ديابت، بيماري مزمني است كه با اختلالات زيادي همراه بوده و در سراسر جهان در حال گسترش است. افزايش ليپوپروتئين كم چگالي در افراد ديابتي با افزايش خطر بيماري¬هاي قلبي عروقي همراه است. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير هشت هفته پياده روي نورديك بر سطوح سرمي ليپوپروتئين كم چگالي و چگالي بالا در زنان سالمند مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش شناسي: بيست زن سالمند (سن 1/4±12/59 سال وBMI 10/12±08/23 كيلوگرم بر متر مربع) از بين اعضاي انجمن ديابت شهرستان بابل انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه تمرين و كنترل تقسيم شدند. در گروه تمرين به مدت 8 هفته به صورت هفته¬اي سه جلسه 60 دقيقه¬اي در باشگاه تحت نظارت تمرين ¬كردند. تمرين هر جلسه شامل گرم كردن اوليه و اجراي پياده روي نورديك در دامنه شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت 40 دقيقه بود. از همه آزمودني¬ها در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون نمونه گيري خوني انجام شد. يافته ها: ارزيابي نشان داد سطوح سرمي ليپوپروتئين كم چگالي در آزمودني¬ها بعد از 8 هفته تمرين پياده¬روي نورديك كاهش يافته است كه از لحاظ آماري معني دار بوده است (05/0˂p). همچنين پياده روي نورديك موجب افزايش سطوح سرمي ليپوپروتئين با چگالي بالا در سالمندان مبتلا به ديابت مي¬شود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر، پيشنهاد مي شود جهت كنترل سطوح ليپيدهاي خون سالمندان داراي ديابت نوع دو از پروتكل تمريني پياده روي استفاده گردد كه علاوه بر كنترل سطوح ليپوپروتئين ها، در حفظ تعادل سالمندان در حين تمرين نيز موثر است.