رابطه بين انگيزش شركت در فعاليت هاي ورزشي با سلامت عمومي مردان ورزشكار

انگيزه¬ها كليد انجام هر گونه فعاليت به شمار مي¬روند و مي¬توانند رفتارهاي افراد را تحريك، تقويت و هدايت كنند يا باعث كنترل و توقف آن شوند. انگيزه¬هاي افراد براي شركت در فعاليت بدني بسيار متنوع است. برخي از عوامل انگيزشي از قبيل عوامل اجتماعي، محيطي و فرهنگي مي¬توانند در تمايل يك فرد براي شركت در فعاليت¬هاي بدني و ورزشي اثرگذار باشد. تحقيق حاضر با هدف تعيين ارتباط بين انگيزش شركت در فعاليت ورزشي با سلامت عمومي مردان ورزشكار طراحي و اجرا شده است. بدين منظور 200 نفر از مردان ورزشكار استان تهران كه در چند سال گذشته بطور منظم به تمرينات ورزشي مشغول بوده¬اند، با دامنه سني 16 تا 29 سال بصورت تصادفي خوشه¬اي انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه انگيزش شركت در فعاليت¬هاي ورزشي (PMQ) و پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ-28) مورد سنجش متغيرهاي تحقيق قرار گرفتند. رابطه بين داده¬هاي حاصل از سنجش انگيزش شركت در فعاليت ورزشي و هشت خرده مقياس آن و همچنين داده¬هاي حاصل از سنجش سلامت عمومي و چهار خرده مقياس مربوطه با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه بين انگيزش شركت در فعاليت ورزشي با سلامت عمومي مردان ورزشكار رابطه معنا¬داري وجود دارد و ورزشكاراني كه داراي انگيزش بالاتري هستند از سلامت عمومي بهتري نيز برخوردارند. ارتباط بين انگيزش شركت در فعاليت¬هاي ورزشي با سه خرده مقياس از چهار خرده مقياس سلامت عمومي (علائم جسماني، علايم اضطرابي و كاركردهاي اجتماعي) نيز معنادار بود و نشان داد كه ورزشكاراني كه از انگيزش بالاتري برخوردارند، از مشكلات جسماني و اضطرابي كمتر شكايت مي¬كنند و كاركرد اجتماعي بهتري دارند. همچنين ارتباط سلامت عمومي با پنج خرده مقياس از هشت خرده مقياس انگيزش شركت در فعاليت¬هاي ورزشي (موفقيت، گروه¬گرايي، بهبود مهارت، دوست¬يابي، و تفريح و سرگرمي) معنا¬دار بود كه نشان مي¬دهد بيشتر انگيزه¬هاي شركت در فعاليت ورزشي مي¬تواند به ارتقاء سلامت عمومي ورزشكاران كمك نمايد. واژه هاي كليدي: انگيزش مشاركت، فعاليت ورزشي، سلامت عمومي، مردان ورزشكار