تبيين محدوديت هاي شركت درفعاليت هاي ورزشي و توجه به نياز هاي حركتي و فراغت دختران شهر قدس تهران

فعاليت هاي ورزشي براي همه افراد به ويژه براي دختران به عنوان يك نياز اساسي مطرح است و در صورت كم توجهي به آن ميتواند پيامد هاي منفي به همراه داشته باشد. هدف از اين مطالعه تبيين محدوديت هاي شركت دختران درفعاليت هاي ورزشي اوقات فراغت مقطع متوسطه شهر قدس تهران بود. روش تحقيق توصيفي –همبستگي و از نظرهدف كاربردي بوده و از نظر روش جمع¬آوري داده¬ها، ميداني بود. جامعه ي آماري اين پژوهش را دانش آموزان دختر مقطع متوسطه تهران تشكيل مي دادند كه در زمان تحقيق 170نفر بودند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اوقات فراغت تند نويس بوده كه روايي ومحتوايي آن به تاييد رسيد و در يك بررسي مقدماتي آلفاي كرونباخ آن76/0تاييد شد. از آمار توصيفي جهت توصيف متغيرها و آماراستنباطي شامل آزمون كلموگروف- اسميرنف و تعيين طبيعي بودن يا غيرطبيعي بودن ازآزمون هاي همبستگي، پيرسون، اسپيرمن، استفاده شد. نتايج آمار نشان دادعوامل اجتماعي- فرهنگي با ميانگين (98/3)، عوامل رواني (با 81/2 درصد)، عوامل اقتصادي (با 63/1)، عوامل جسماني (با 51/1 درصد) از مهمترين محدوديت ها مي باشند. همچنين بين عوامل اقتصادي با شركت در فعاليتهاي فوق برنامه (رشته تحصيلي و درآمد خانواده ) ارتباط معناداري وجودداشت، بين عوامل اجتماعي با شركت در فعاليتهاي فوق برنامه(رشته تحصيلي) ارتباط معناداري وجودنداشت و با (درآمد خانواده ) ارتباط معناداري وجودداشت. بين عوامل جسماني و عوامل رواني باشركت در فعاليتهاي فوق برنامه (رشته تحصيلي و درآمد خانواده) ارتباط معناداري وجود نداشت.بين عامل اقتصادي با متغييرهاي رواني و اجتماعي به ترتيب 88/0 و 0362/0 همبستگي دارد ولي با عامل جسماني رابطه اي ندارد. همچنين عامل اجتماعي با عامل رواني و اقتصادي همبستگي معنادار و با عامل جسماني فاقد ارتباط مي باشد.